سوره واقعه با متن و ترجمه + قرائت آنلاین

﴿إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ١ لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ٢ خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ٣ إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ٤ وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ٥ فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ٦ وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ٧ فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ٨ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ٩ وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ١٠ أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ١١ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ١٢ ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ١٣ وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ ١٤ عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ١٥ مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ١٦ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ١٧ بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ١٨ لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ١٩ وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ٢٠ وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ٢١ وَحُورٌ عِينٌ ٢٢ كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ٢٣ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ٢٤ لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ٢٥ إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ٢٦ وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ٢٧ فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ٢٨ وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ٢٩ وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ٣٠ وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ٣١ وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ٣٢ لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ٣٣ وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ٣٤ إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ٣٥ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ٣٦ عُرُبًا أَتْرَابًا ٣٧ لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ٣٨ ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ٣٩ وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ٤٠ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ٤١ فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ٤٢ وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ٤٣ لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ٤٤ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ٤٥ وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ٤٦ وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ٤٧ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ٤٨ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ٤٩ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ٥٠ ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ٥١ لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ٥٢ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ٥٣ فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ٥٤ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ٥٥ هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ٥٦ نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ٥٧ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ٥٨ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ٥٩ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ٦٠ عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ٦١ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ٦٢ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ٦٣ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ٦٤ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ٦٥ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ٦٦ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ٦٧ أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ٦٨ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ٦٩ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ٧٠ أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ٧١ أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ٧٢ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ٧٣ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٧٤ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ٧٥ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ٧٧ فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ ٧٨ لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ٧٩ تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ٨٠ أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ٨١ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ٨٢ فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ٨٣ وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ ٨٤ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ٨٥ فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ٨٦ تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ٨٧ فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ٨٨ فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ ٨٩ وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ٩٠ فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ٩١ وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ٩٢ فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ ٩٣ وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ٩٤ إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ٩٥ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٩٦﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
﴿إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ١﴾
﴿به نام خداوند رحمتگر مهربان. آن واقعه چون وقوع یابد ١﴾
﴿لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ٢﴾
﴿[که] در وقوع آن دروغی نیست ٢﴾
﴿خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ٣﴾
﴿پست‌کننده [و] بالابرنده است ٣﴾
﴿إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ٤﴾
﴿چون زمین با تکان [سختی] لرزانده شود ٤﴾
﴿وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ٥﴾
﴿و کوه‌ها [جمله] ریزه ریزه شوند ٥﴾
﴿فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ٦﴾
﴿و غباری پراکنده گردند ٦﴾
﴿وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ٧﴾
﴿و شما سه دسته شوید ٧﴾
﴿فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ٨﴾
﴿یاران دست راست کدامند یاران دست راست ٨﴾
﴿وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ٩﴾
﴿و یاران چپ کدامند یاران چپ ٩﴾
﴿وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ١٠﴾
﴿و سبقت‌گیرندگان مقدمند ١٠﴾
﴿أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ١١﴾
﴿آنانند همان مقربان [خدا] ١١﴾
﴿فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ١٢﴾
﴿در باغستانهای پر نعمت ١٢﴾
﴿ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ١٣﴾
﴿گروهی از پیشینیان ١٣﴾
﴿وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ ١٤﴾
﴿و اندکی از متاخران ١٤﴾
﴿عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ١٥﴾
﴿بر تختهایی جواهرنشان ١٥﴾
﴿مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ١٦﴾
﴿که روبروی هم بر آنها تکیه داده‌اند ١٦﴾
﴿يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ١٧﴾
﴿بر گردشان پسرانی جاودان [به خدمت] می‌گردند ١٧﴾
﴿بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ١٨﴾
﴿با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یی از باده ناب روان ١٨﴾
﴿لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ١٩﴾
﴿[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بی‌خرد گردند ١٩﴾
﴿وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ٢٠﴾
﴿و میوه از هر چه اختیار کنند ٢٠﴾
﴿وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ٢١﴾
﴿و از گوشت پرنده هر چه بخواهند ٢١﴾
﴿وَحُورٌ عِينٌ ٢٢﴾
﴿و حوران چشم‌درشت ٢٢﴾
﴿كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ٢٣﴾
﴿مثل لؤلؤ نهان میان صدف ٢٣﴾
﴿جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ٢٤﴾
﴿[اینها] پاداشی است برای آنچه می‌کردند ٢٤﴾
﴿لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ٢٥﴾
﴿در آنجا نه بیهوده‌ای می‌شنوند و نه [سخنی] گناه‌آلود ٢٥﴾
﴿إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ٢٦﴾
﴿سخنی جز سلام و درود نیست ٢٦﴾
﴿وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ٢٧﴾
﴿و یاران راست‌یاران راست کدامند ٢٧﴾
﴿فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ٢٨﴾
﴿در [زیر] درختان کنار بی‌خار ٢٨﴾
﴿وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ٢٩﴾
﴿و درختهای موز که میوه‌اش خوشه خوشه روی هم چیده است ٢٩﴾
﴿وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ٣٠﴾
﴿و سایه‌ای پایدار ٣٠﴾
﴿وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ٣١﴾
﴿و آبی ریزان ٣١﴾
﴿وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ٣٢﴾
﴿و میوه‌ای فراوان ٣٢﴾
﴿لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ٣٣﴾
﴿نه بریده و نه ممنوع ٣٣﴾
﴿وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ٣٤﴾
﴿و همخوابگانی بالا بلند ٣٤﴾
﴿إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ٣٥﴾
﴿ما آنان را پدیدآورده‌ایم پدید آوردنی ٣٥﴾
﴿فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ٣٦﴾
﴿و ایشان را دوشیزه گردانیده‌ایم ٣٦﴾
﴿عُرُبًا أَتْرَابًا ٣٧﴾
﴿شوی دوست همسال ٣٧﴾
﴿لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ٣٨﴾
﴿برای یاران راست ٣٨﴾
﴿ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ٣٩﴾
﴿که گروهی از پیشینیانند ٣٩﴾
﴿وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ٤٠﴾
﴿و گروهی از متاخران ٤٠﴾
﴿وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ٤١﴾
﴿و یاران چپ کدامند یاران چپ ٤١﴾
﴿فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ٤٢﴾
﴿در [میان] باد گرم و آب داغ ٤٢﴾
﴿وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ٤٣﴾
﴿و سایه‌ای از دود تار ٤٣﴾
﴿لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ٤٤﴾
﴿نه خنک و نه خوش ٤٤﴾
﴿إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ٤٥﴾
﴿اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند ٤٥﴾
﴿وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ٤٦﴾
﴿و بر گناه بزرگ پافشاری می‌کردند ٤٦﴾
﴿وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ٤٧﴾
﴿و می‌گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعاً [باز] زنده می‌گردیم ٤٧﴾
﴿أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ٤٨﴾
﴿یا پدران گذشته ما [نیز] ٤٨﴾
﴿قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ٤٩﴾
﴿بگو در حقیقت اولین و آخرین ٤٩﴾
﴿لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ٥٠﴾
﴿قطعاً همه در موعد روزی معلوم گرد آورده شوند ٥٠﴾
﴿ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ٥١﴾
﴿آنگاه شما ای گمراهان دروغپرداز ٥١﴾
﴿لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ٥٢﴾
﴿قطعاً از درختی که از زقوم است‌خواهید خورد ٥٢﴾
﴿فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ٥٣﴾
﴿و از آن شکمهایتان را خواهید آکند ٥٣﴾
﴿فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ٥٤﴾
﴿و روی آن از آب جوش می‌نوشید ٥٤﴾
﴿فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ٥٥﴾
﴿[مانند] نوشیدن اشتران تشنه ٥٥﴾
﴿هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ٥٦﴾
﴿این است پذیرایی آنان در روز جزا ٥٦﴾
﴿نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ٥٧﴾
﴿ماییم که شما را آفریده‌ایم پس چرا تصدیق نمی‌کنید ٥٧﴾
﴿أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ٥٨﴾
﴿آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو می‌ریزید دیده‌اید ٥٨﴾
﴿أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ٥٩﴾
﴿آیا شما آن را خلق می‌کنید یا ما آفریننده‌ایم ٥٩﴾
﴿نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ٦٠﴾
﴿ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده‌ایم و بر ما سبقت نتوانید جست ٦٠﴾
﴿عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ٦١﴾
﴿[و می‌توانیم] امثال شما را به جای شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمی‌دانید پدیدار گردانیم ٦١﴾
﴿وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ٦٢﴾
﴿و قطعاً پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید ٦٢﴾
﴿أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ٦٣﴾
﴿آیا آنچه را کشت می‌کنید ملاحظه کرده‌اید ٦٣﴾
﴿أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ٦٤﴾
﴿آیا شما آن را [بی‌یاری ما] زراعت می‌کنید یا ماییم که زراعت می‌کنیم ٦٤﴾
﴿لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ٦٥﴾
﴿اگر بخواهیم قطعاً خاشاکش می‌گردانیم پس در افسوس [و تعجب] می‌افتید ٦٥﴾
﴿إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ٦٦﴾
﴿[و می‌گویید] واقعاً ما زیان زده‌ایم ٦٦﴾
﴿بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ٦٧﴾
﴿بلکه ما محروم شدگانیم ٦٧﴾
﴿أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ٦٨﴾
﴿آیا آبی را که می‌نوشید دیده‌اید ٦٨﴾
﴿أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ٦٩﴾
﴿آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده‌اید یا ما فرودآورنده‌ایم ٦٩﴾
﴿لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ٧٠﴾
﴿اگر بخواهیم آن را تلخ می‌گردانیم پس چرا سپاس نمی‌دارید ٧٠﴾
﴿أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ٧١﴾
﴿آیا آن آتشی را که برمی‌افروزید ملاحظه کرده‌اید ٧١﴾
﴿أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ٧٢﴾
﴿آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده‌اید یا ما پدیدآورنده‌ایم ٧٢﴾
﴿نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ٧٣﴾
﴿ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده برای بیابانگردان قرار داده‌ایم ٧٣﴾
﴿فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٧٤﴾
﴿پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی ٧٤﴾
﴿فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ٧٥﴾
﴿نه [چنین است که می‌پندارید] سوگند به جایگاه‌های [ویژه و فواصل معین] ستارگان ٧٥﴾
﴿وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦﴾
﴿اگر بدانید آن سوگندی سخت بزرگ است ٧٦﴾
﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ٧٧﴾
﴿که این [پیام] قطعاً قرآنی است ارجمند ٧٧﴾
﴿فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ ٧٨﴾
﴿در کتابی نهفته ٧٨﴾
﴿لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ٧٩﴾
﴿که جز پاک‌شدگان بر آن دست ندارند ٧٩﴾
﴿تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ٨٠﴾
﴿وحیی است از جانب پروردگار جهانیان ٨٠﴾
﴿أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ٨١﴾
﴿آیا شما این سخن را سبک [و سست] می‌گیرید ٨١﴾
﴿وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ٨٢﴾
﴿و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار می‌دهید ٨٢﴾
﴿فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ٨٣﴾
﴿پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو می‌رسد ٨٣﴾
﴿وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ ٨٤﴾
﴿و در آن هنگام خود نظاره گرید ٨٤﴾
﴿وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ٨٥﴾
﴿و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولی نمی‌بینید ٨٥﴾
﴿فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ٨٦﴾
﴿پس چرا اگر شما بی‌جزا می‌مانید [و حساب و کتابی در کار نیست] ٨٦﴾
﴿تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ٨٧﴾
﴿اگر راست می‌گویید [روح] را برنمی‌گردانید ٨٧﴾
﴿فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ٨٨﴾
﴿و اما اگر [او] از مقربان باشد ٨٨﴾
﴿فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ ٨٩﴾
﴿[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] ٨٩﴾
﴿وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ٩٠﴾
﴿و اما اگر از یاران راست باشد ٩٠﴾
﴿فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ٩١﴾
﴿از یاران راست بر تو سلام باد ٩١﴾
﴿وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ٩٢﴾
﴿و اما اگر از دروغزنان گمراه است ٩٢﴾
﴿فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ ٩٣﴾
﴿پس با آبی جوشان پذیرایی خواهد شد ٩٣﴾
﴿وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ٩٤﴾
﴿و [فرجامش] درافتادن به جهنم است ٩٤﴾
﴿إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ٩٥﴾
﴿این است همان حقیقت راست [و] یقین ٩٥﴾
﴿فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٩٦﴾
﴿پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوی ٩٦﴾