بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
﴿الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُبِينٍ ١﴾
﴿به نام خداوند رحمتگر مهربان. الف لام راء این است آیات کتاب [آسمانی] و قرآن روشنگر ١﴾
﴿رُبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كَانُوا مُسْلِمِينَ ٢﴾
﴿چه بسا کسانی که کافر شدند آرزو کنند که کاش مسلمان بودند ٢﴾
﴿ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَيَتَمَتَّعُوا وَيُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ٣﴾
﴿بگذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو[ها] سرگرمشان کند پس به زودی خواهند دانست ٣﴾
﴿وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٌ مَعْلُومٌ ٤﴾
﴿و هیچ شهری را هلاک نکردیم مگر اینکه برای آن اجلی معین بود ٤﴾
﴿مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ ٥﴾
﴿هیچ امتی از اجل خویش نه پیش می‌افتد و نه پس می‌ماند ٥﴾
﴿وَقَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ ٦﴾
﴿و گفتند ای کسی که قرآن بر او نازل شده است به یقین تو دیوانه‌ای ٦﴾
﴿لَوْمَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ٧﴾
﴿اگر راست می‌گویی چرا فرشته‌ها را پیش ما نمی‌آوری ٧﴾
﴿مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُنْظَرِينَ ٨﴾
﴿فرشتگان را جز به حق فرو نمی‌فرستیم و در آن هنگام دیگر مهلت نیابند ٨﴾
﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ٩﴾
﴿بی‌تردید ما این قرآن را به تدریج نازل کرده‌ایم و قطعا نگهبان آن خواهیم بود ٩﴾
﴿وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ ١٠﴾
﴿و به یقین پیش از تو [نیز] در گروه‌های پیشینیان [پیامبرانی] فرستادیم ١٠﴾
﴿وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ١١﴾
﴿و هیچ پیامبری برایشان نیامد جز آنکه او را به مسخره می‌گرفتند ١١﴾
﴿كَذَلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ١٢﴾
﴿بدین گونه آن [استهزا] را در دل بزهکاران راه می‌دهیم ١٢﴾
﴿لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ ١٣﴾
﴿[که] به او ایمان نمی‌آورند و راه [و رسم] پیشینیان پیوسته چنین بوده است ١٣﴾
﴿وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَابًا مِنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ ١٤﴾
﴿و اگر دری از آسمان بر آنان می‌گشودیم که همواره از آن بالا می‌رفتند ١٤﴾
﴿لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ ١٥﴾
﴿قطعا می‌گفتند در حقیقت ما چشم‌بندی شده‌ایم بلکه ما مردمی هستیم که افسون شده‌ایم ١٥﴾
﴿وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ ١٦﴾
﴿و به یقین ما در آسمان برجهایی قرار دادیم و آن را برای تماشاگران آراستیم ١٦﴾
﴿وَحَفِظْنَاهَا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ١٧﴾
﴿و آن را از هر شیطان رانده‌شده‌ای حفظ کردیم ١٧﴾
﴿إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُبِينٌ ١٨﴾
﴿مگر آن کس که دزدیده گوش فرا دهد که شهابی روشن او را دنبال می‌کند ١٨﴾
﴿وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْزُونٍ ١٩﴾
﴿و زمین را گسترانیدیم و در آن کوه‌های استوار افکندیم و از هر چیز سنجیده‌ای در آن رویانیدیم ١٩﴾
﴿وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ ٢٠﴾
﴿و برای شما و هر کس که شما روزی‌دهنده او نیستید در آن وسایل زندگی قرار دادیم ٢٠﴾
﴿وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ ٢١﴾
﴿و هیچ چیز نیست مگر آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه‌ای معین فرو نمی‌فرستیم ٢١﴾
﴿وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ ٢٢﴾
﴿و بادها را باردارکننده فرستادیم و از آسمان آبی نازل کردیم پس شما را بدان سیراب نمودیم و شما خزانه‌دار آن نیستید ٢٢﴾
﴿وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ ٢٣﴾
﴿و بی‌تردید این ماییم که زنده می‌کنیم و می‌می‌رانیم و ما وارث [همه] هستیم ٢٣﴾
﴿وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنْكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ ٢٤﴾
﴿و به یقین پیشینیان شما را شناخته‌ایم و آیندگان [شما را نیز] شناخته‌ایم ٢٤﴾
﴿وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ ٢٥﴾
﴿و مسلما پروردگار توست که آنان را محشور خواهد کرد چرا که او حکیم داناست ٢٥﴾
﴿وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ٢٦﴾
﴿و در حقیقت انسان را از گلی خشک از گلی سیاه و بدبو آفریدیم ٢٦﴾
﴿وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ ٢٧﴾
﴿و پیش از آن جن را از آتشی سوزان و بی‌دود خلق کردیم ٢٧﴾
﴿وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ٢٨﴾
﴿و [یاد کن] هنگامی را که پروردگار تو به فرشتگان گفت من بشری را از گلی خشک از گلی سیاه و بدبو خواهم آفرید ٢٨﴾
﴿فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ٢٩﴾
﴿پس وقتی آن را درست کردم و از روح خود در آن دمیدم پیش او به سجده درافتید ٢٩﴾
﴿فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ٣٠﴾
﴿پس فرشتگان همگی یکسره سجده کردند ٣٠﴾
﴿إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ٣١﴾
﴿جز ابلیس که خودداری کرد از اینکه با سجده‌کنندگان باشد ٣١﴾
﴿قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ٣٢﴾
﴿فرمود ای ابلیس تو را چه شده است که با سجده‌کنندگان نیستی ٣٢﴾
﴿قَالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ٣٣﴾
﴿گفت من آن نیستم که برای بشری که او را از گلی خشک از گلی سیاه و بدبو آفریده‌ای سجده کنم ٣٣﴾
﴿قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ ٣٤﴾
﴿فرمود از این [مقام] بیرون شو که تو رانده‌شده‌ای ٣٤﴾
﴿وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ ٣٥﴾
﴿و تا روز جزا بر تو لعنت باشد ٣٥﴾
﴿قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ ٣٦﴾
﴿گفت پروردگارا پس مرا تا روزی که برانگیخته خواهند شد مهلت ده ٣٦﴾
﴿قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ ٣٧﴾
﴿فرمود تو از مهلت‌یافتگانی ٣٧﴾
﴿إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ٣٨﴾
﴿تا روز [و] وقت معلوم ٣٨﴾
﴿قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ٣٩﴾
﴿گفت پروردگارا به سبب آنکه مرا گمراه ساختی من [هم گناهانشان را] در زمین برایشان می‌آرایم و همه را گمراه خواهم ساخت ٣٩﴾
﴿إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ ٤٠﴾
﴿مگر بندگان خالص تو از میان آنان را ٤٠﴾
﴿قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ ٤١﴾
﴿فرمود این راهی است راست [که] به سوی من [منتهی می‌شود ٤١﴾
﴿إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ ٤٢﴾
﴿در حقیقت تو را بر بندگان من تسلطی نیست مگر کسانی از گمراهان که تو را پیروی کنند ٤٢﴾
﴿وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ ٤٣﴾
﴿و قطعا وعده‌گاه همه آنان دوزخ است ٤٣﴾
﴿لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِكُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ ٤٤﴾
﴿[دوزخی] که برای آن هفت در است و از هر دری بخشی معین از آنان [وارد می‌شوند ٤٤﴾
﴿إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ٤٥﴾
﴿بی‌گمان پرهیزگاران در باغها و چشمه‌سارانند ٤٥﴾
﴿ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ ٤٦﴾
﴿[به آنان گویند] با سلامت و ایمنی در آنجا داخل شوید ٤٦﴾
﴿وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ ٤٧﴾
﴿و آنچه کینه [و شائبه‌های نفسانی] در سینه‌های آنان است برکنیم برادرانه بر تختهایی روبروی یکدیگر نشسته‌اند ٤٧﴾
﴿لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِينَ ٤٨﴾
﴿نه رنجی در آنجا به آنان می‌رسد و نه از آنجا بیرون رانده می‌شوند ٤٨﴾
﴿نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ٤٩﴾
﴿به بندگان من خبر ده که منم آمرزنده مهربان ٤٩﴾
﴿وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ ٥٠﴾
﴿و اینکه عذاب من عذابی است دردناک ٥٠﴾
﴿وَنَبِّئْهُمْ عَنْ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ ٥١﴾
﴿و از مهمانان ابراهیم به آنان خبر ده ٥١﴾
﴿إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ ٥٢﴾
﴿هنگامی که بر او وارد شدند و سلام گفتند [ابراهیم] گفت ما از شما بیمناکیم ٥٢﴾
﴿قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ ٥٣﴾
﴿گفتند مترس که ما تو را به پسری دانا مژده می‌دهیم ٥٣﴾
﴿قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَى أَنْ مَسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ ٥٤﴾
﴿گفت آیا با اینکه مرا پیری فرا رسیده است بشارتم می‌دهید به چه بشارت می‌دهید ٥٤﴾
﴿قَالُوا بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُنْ مِنَ الْقَانِطِينَ ٥٥﴾
﴿گفتند ما تو را به حق بشارت دادیم پس از نومیدان مباش ٥٥﴾
﴿قَالَ وَمَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ ٥٦﴾
﴿گفت چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش نومید می‌شود ٥٦﴾
﴿قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ ٥٧﴾
﴿[سپس] گفت ای فرشتگان [دیگر] کارتان چیست ٥٧﴾
﴿قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِينَ ٥٨﴾
﴿گفتند ما به سوی گروه مجرمان فرستاده شده‌ایم ٥٨﴾
﴿إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ ٥٩﴾
﴿مگر خانواده لوط که ما قطعا همه آنان را نجات می‌دهیم ٥٩﴾
﴿إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ ٦٠﴾
﴿جز آنش را که مقدر کردیم او از بازماندگان [در عذاب] باشد ٦٠﴾
﴿فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ ٦١﴾
﴿پس چون فرشتگان نزد خاندان لوط آمدند ٦١﴾
﴿قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ ٦٢﴾
﴿[لوط] گفت‌شما مردمی ناشناس هستید ٦٢﴾
﴿قَالُوا بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ ٦٣﴾
﴿گفتند [نه] بلکه برای تو چیزی آورده‌ایم که در آن تردید می‌کردند ٦٣﴾
﴿وَأَتَيْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ٦٤﴾
﴿و حق را برای تو آورده‌ایم و قطعا ما راستگویانیم ٦٤﴾
﴿فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ ٦٥﴾
﴿پس پاسی از شب [گذشته] خانواده‌ات را حرکت ده و [خودت] به دنبال آنان برو و هیچ یک از شما نباید به عقب بنگرد و هر جا به شما دستور داده می‌شود بروید ٦٥﴾
﴿وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِينَ ٦٦﴾
﴿و او را از این امر آگاه کردیم که ریشه آن گروه صبحگاهان بریده خواهد شد ٦٦﴾
﴿وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ ٦٧﴾
﴿و مردم شهر شادی‌کنان روی آوردند ٦٧﴾
﴿قَالَ إِنَّ هَؤُلَاءِ ضَيْفِي فَلَا تَفْضَحُونِ ٦٨﴾
﴿[لوط] گفت اینان مهمانان منند مرا رسوا مکنید ٦٨﴾
﴿وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ ٦٩﴾
﴿و از خدا پروا کنید و مرا خوار نسازید ٦٩﴾
﴿قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ ٧٠﴾
﴿گفتند آیا تو را [از مهمان کردن] مردم بیگانه منع نکردیم ٧٠﴾
﴿قَالَ هَؤُلَاءِ بَنَاتِي إِنْ كُنْتُمْ فَاعِلِينَ ٧١﴾
﴿گفت اگر می‌خواهید [کاری مشروع] انجام دهید اینان دختران منند [با آنان ازدواج کنید ٧١﴾
﴿لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ ٧٢﴾
﴿به جان تو سوگند که آنان در مستی خود سرگردان بودند ٧٢﴾
﴿فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ ٧٣﴾
﴿پس به هنگام طلوع آفتاب فریاد [مرگبار] آنان را فرو گرفت ٧٣﴾
﴿فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ ٧٤﴾
﴿و آن [شهر] را زیر و زبر کردیم و بر آنان سنگهایی از سنگ گل باراندیم ٧٤﴾
﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ ٧٥﴾
﴿به یقین در این [کیفر] برای هوشیاران عبرتهاست ٧٥﴾
﴿وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ ٧٦﴾
﴿و [آثار] آن [شهر هنوز] بر سر راهی [دایر] برجاست ٧٦﴾
﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ ٧٧﴾
﴿بی‌گمان در این برای مؤمنان عبرتی است ٧٧﴾
﴿وَإِنْ كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ ٧٨﴾
﴿و راستی اهل ایکه ستمگر بودند ٧٨﴾
﴿فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُبِينٍ ٧٩﴾
﴿پس از آنان انتقام گرفتیم و آن دو [شهر اکنون] بر سر راهی آشکاراست ٧٩﴾
﴿وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ ٨٠﴾
﴿و اهل حجر [نیز] پیامبران [ما] را تکذیب کردند ٨٠﴾
﴿وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ٨١﴾
﴿و آیات خود را به آنان دادیم و[لی] از آنها اعراض کردند ٨١﴾
﴿وَكَانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ ٨٢﴾
﴿و [برای خود] از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشیدند که در امان بمانند ٨٢﴾
﴿فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ ٨٣﴾
﴿پس صبحدم فریاد [مرگبار] آنان را فرو گرفت ٨٣﴾
﴿فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ٨٤﴾
﴿و آنچه به دست می‌آوردند به کارشان نخورد ٨٤﴾
﴿وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ ٨٥﴾
﴿و ما آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است جز به حق نیافریده‌ایم و یقینا قیامت فرا خواهد رسید پس به خوبی صرف نظر کن ٨٥﴾
﴿إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ ٨٦﴾
﴿زیرا پروردگار تو همان آفریننده داناست ٨٦﴾
﴿وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ ٨٧﴾
﴿و به راستی به تو سبع المثانی [=سوره فاتحه] و قرآن بزرگ را عطا کردیم ٨٧﴾
﴿لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ ٨٨﴾
﴿و به آنچه ما دسته‌هایی از آنان [=کافران] را بدان برخوردار ساخته‌ایم چشم مدوز و بر ایشان اندوه مخور و بال خویش برای مؤمنان فرو گستر ٨٨﴾
﴿وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ ٨٩﴾
﴿و بگو من همان هشداردهنده آشکارم ٨٩﴾
﴿كَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ ٩٠﴾
﴿همان گونه که [عذاب را] بر تقسیم‌کنندگان نازل کردیم ٩٠﴾
﴿الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ ٩١﴾
﴿همانان که قرآن را جزء جزء کردند [به برخی از آن عمل کردند و بعضی را رها نمودند ٩١﴾
﴿فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ٩٢﴾
﴿پس سوگند به پروردگارت که از همه آنان خواهیم پرسید ٩٢﴾
﴿عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ٩٣﴾
﴿از آنچه انجام می‌دادند ٩٣﴾
﴿فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ ٩٤﴾
﴿پس آنچه را بدان ماموری آشکار کن و از مشرکان روی برتاب ٩٤﴾
﴿إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ ٩٥﴾
﴿که ما [شر] ریشخندگران را از تو برطرف خواهیم کرد ٩٥﴾
﴿الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ٩٦﴾
﴿همانان که با خدا معبودی دیگر قرار می‌دهند پس به زودی [حقیقت را] خواهند دانست ٩٦﴾
﴿وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ ٩٧﴾
﴿و قطعا می‌دانیم که سینه تو از آنچه می‌گویند تنگ می‌شود ٩٧﴾
﴿فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ ٩٨﴾
﴿پس با ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از سجده‌کنندگان باش ٩٨﴾
﴿وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ ٩٩﴾
﴿و پروردگارت را پرستش کن تا اینکه مرگ تو فرا رسد ٩٩﴾
