سوره تحریم شصت و ششمین سوره و از سوره‌های مدنی قرآن است که در جزء ۲۸ جای دارد. نام سوره از نخستین آیه آن گرفته شده است که به سوگند پیامبر(ص) برای تحریم حلالی برای خود به خاطر رضایت همسرانش اشاره دارد. سوره تحریم گناهکاران را به توبه نصوح تشویق می‌کند و درباره آثار ایمان در قیامت سخن می‌گوید و مسلمانان را به جهاد با کفار و منافقان و سخت‌گیری بر آنان فرا می‌خواند. در این سوره از همسر نوح و همسر لوط به عنوان زنان ناصالح و از آسیه همسر فرعون و حضرت مریم به عنوان زنان صالح نام برده شده است.
آیه ششم سوره تحریم مبنی بر فراخواندن مؤمنان به حفظ خود و خانواده خود از آتش جهنم، از آیات مشهور این سوره است. روایت است هر کس سوره تحریم را تلاوت کند، موفق به توبه نصوح و بدون بازگشت به گناه می‌شود. همچنین از خواص این سوره، تخفیف عذاب اموات و راحت جان دادن فرد مُحتَضَر بیان شده است.
شأن نزول سوره تحریم
: پیامبر و جلب رضایت همسرانش
نظر مفسران درباره شأن نزول آیات ابتدای سوره تحریم ـ که پیامبر(ص) را عتاب می‌کند چرا حلال خدا را برای رضایت همسرانش حرام می‌کند ـ متفاوت است. برخی نقل کرده‌اند پیامبر(ص) پس از نماز صبح به همسرانش سر می‌زد. در این میان، حفصه پیامبر را به شربت عسل مهمان می‌کرد و پیامبر زمان بیشتری را نزد او بود. عایشه از این توقف ناراحت شد و با دیگر همسران پیامبر هماهنگ کرد وقتی پیامبر را دیدند بگویند بوی بدی می‌دهد.[یادداشت ۲] و چون پیامبر که فرشته به حضورش می‌آمد بدش می‌آمد بوی بدی از او استشمام شود، سوگند خورد دیگر از آن عسل ننوشد.[۱۱]در نقلی دیگر آمده است زینب دختر جحش به پیامبر شربت عسل می‌داد [۱۲] و در دیگری آمده ام‌سلمه.[۱۳]
بنابر گزارش دیگری، در یکی از روزهای نوبت عایشه و در حالی که حفصه نیز به خانه پدرش رفته بود، پیامبر با کنیز خود در خانه حفصه خلوت کرد. هنگام خروج کنیز، عایشه وی را دیده و سخت دچار غیرت شد. حفصه نیز هنگام ورود به خانه به پیامبر گفت، من فهمیدم که چه کسی با تو (پیامبر) بوده است؛ تو با من بدی می‌کنی. رسول خدا سوگند خورد حفصه را راضی کند. پس آن کنیز را بر خودش حرام کرد و به حفصه توصیه کرد این راز را نزد خود نگه دارد؛ حفصه این راز را برای عایشه فاش کرد. در پی این عمل حفصه، آیات ابتدایی سوره تحریم نازل گردید.[۱۴]
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان این سخنان متفاوت درباره شأن نزول آیات ابتدای سوره تحریم را آورده و در یک ارزیابی آنها را ناسازگار با دیگر آیات سوره تحریم دانسته است.[۱۵]
بنابر برخی گزارشهای دیگر در پی اعتراض عایشه و حفصه به اقامت پیامبر(ص) در خانه ماریه، حضرت سوگند خورد که دیگر نزدیک او نمی‌شود و این آیات در رابطه با این جریان نازل شده‌اند.[۱۶] مشاهده آیه در سوره طبرسی نویسنده تفسیر مجمع البیان در روایتی از امام باقر(ع) در تفسیر این آیه إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا ۖ وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَٰلِكَ ظَهِيرٌ گفته است که پیامبر(ص) دو بار علی را به عنوان مولی به اصحابش معرفی کرد یک بار در غدیر خم که فرمود (من كنت مولاه فعلی مولاه) و بار دیگر پس از نزول آیه ۴ سوره تحریم دست او را گرفت و فرمود: أيها الناس! هذا صالح المؤمنين. [۱۷]
آیات مشهور
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ… (آیه ۶)
ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، خودتان و كسانتان را از آتشى كه سوخت آن، مردم و سنگ‌هاست حفظ كنيد.
علامه مجلسی در توضیح این آیه می‌نویسد شخص این‌گونه باید خود و خانواده‌اش را از آتش دور نگه دارد که در اطاعت از خداوند و دوری از گناه و تبعیت نکردن از شهوات، صبر پیشه کند و خانواده‌اش را به اطاعت از خداوند فرا بخواند و واجبات را به آنان آموزش دهد و آنان را از زشتی‌ها نهی کند و به کار خیر تشویق کند.[۱۸]علامه طباطبایی این آیه را متناسب با تجسم اعمال می داند زیرا که مردم در دوزخ خودشان آتش افروز خودشان هستند و جز به اعمالشان جزا داده نخواهند شد.[۱۹] وی هم چنان از فراز پایانی آیه(عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لايَعْصُونَ اللهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ ) استفاده کرده که ملائکه مکلف هستند، هم در دنیا و هم در آخرت و هم بر طبق تکالیفشان عمل می‌کنند ولی تکالیف آنها از سنخ تکالیف متداول در جوامع انسانی نیست که اختیار مخالفت یا اطاعت داشته باشند، بلکه آنها جز اراده الهی اراده‌ای ندارند و تکلیف تکوینی است نه تشریعی، و تکالیفشان نیز بر اساس مراتب و درجاتشان مختلف است. [۲۰]
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ… (آیه۸) ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید بسوی خدا توبه کنید، توبه‌ای خالص؛ امید است (با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهایی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد کند…
پس از امر خدواند به مومنان برای نگهداشتن خود و خانواده از آتش دوزخ در این آیه برای بار دوم به همه آنها امر می کند که با توبه به سوی خدا بازگردند تا از آثار و برکاتش در قیامت بهره‌مند شوند و توبه نصوح را پیشنهاد داده است. نصوح از ریشه نُصح به معنای تلاش برای یافتن بهترین کاری(رفتار وگفتار) است که تأمین کننده مصالح آدمی است و یا به معنای اخلاص ست [یادداشت ۳] و بر این اساس توبه نصوح توبه اى است که صاحبش را از برگشتن به طرف گناه باز بدارد، و یا توبه اى که بنده را براى رجوع از گناه خالص سازد، و در نتیجه ، دیگر به آن عملى که از آن توبه کرده بر نگردد. [۲۱]
«إِن تَتُوبَا إِلَی اللهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکمَا ۖ وَإِن تَظَاهَرَا عَلَیهِ فَإِنَّ اللهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِ‌یلُ وَ صَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَالْمَلَائِکةُ بَعْدَ ذَٰلِک ظَهِیرٌ ﴿۴﴾ صالِحُ المُؤمِنین به‌معنای بهترین مؤمنان که برگرفته از آیه ۴ سوره تحریم است و به همین خاطر این آیه را آیه صالح المومنین نامیده‌اند.[۲۲] صالح المومنین شخصی است که خداوند او را همراه خود، جبرئیل و دیگر فرشتگان حامی و پشتیبان پیامبر اسلام(ص) قرار داده است. در برخی از تفاسیر شیعه و سنی با استناد به روایاتی که از طریق فریقین رسیده تنها مصداق واژه صالح المومنین امام علی(ع) معرفی شده است.[۲۳]
فضیلت و خواص
مقالهٔ اصلی: فضائل سور
از پیامبر(ص) روایت شده است هر کس سوره تحریم را قرائت کند، موفق به توبه نصوح و بدون بازگشت به گناه می‌شود.[۲۴] از امام صادق(ع) نیز نقل شده است هر کس سوره‌های طلاق و تحریم را در نماز واجب خود بخواند، خداوند در روز قیامت او را از ترس و خوف و حزن و اندوه در امان می‌دارد و از افتادن در آتش معاف می‌کند و او را به سبب تلاوت این دو سوره و مداومت بر تلاوت آن، وارد بهشت می‌کند؛ زیرا این دو سوره متعلق به پیامبر(ص) هستند.[۲۵] درباره خواص آن نیز نقل شده است موجب آسان‌شدن جان دادن فرد محتضر می‌شود اگر سوره را برای او بنویسند و موجب تخفیف عذاب اموات است.[۲۶] همچنین اضطراب را دور می‌کند و مدوامت بر تلاوت آن برای شخص بدهکار ـ ان شاء الله ـ مفید است.[۲۷]
