سوره الرحمن با متن و ترجمه + قرائت آنلاین

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
﴿الرَّحْمَنُ ١﴾
﴿به نام خداوند رحمتگر مهربان. [خدای] رحمان ١﴾
﴿عَلَّمَ الْقُرْآنَ ٢﴾
﴿قرآن را یاد داد ٢﴾
﴿خَلَقَ الْإِنْسَانَ ٣﴾
﴿انسان را آفرید ٣﴾
﴿عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ٤﴾
﴿به او بیان آموخت ٤﴾
﴿الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ٥﴾
﴿خورشید و ماه بر حسابی [روان]اند ٥﴾
﴿وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ٦﴾
﴿و بوته و درخت چهره‌سایانند ٦﴾
﴿وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ٧﴾
﴿و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت ٧﴾
﴿أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ٨﴾
﴿تا مبادا از اندازه درگذرید ٨﴾
﴿وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ٩﴾
﴿و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید ٩﴾
﴿وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ١٠﴾
﴿و زمین را برای مردم نهاد ١٠﴾
﴿فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ١١﴾
﴿در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه‌های غلاف دار ١١﴾
﴿وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ١٢﴾
﴿و دانه‌های پوست‌دار و گیاهان خوشبوست ١٢﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ١٣﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ١٣﴾
﴿خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ١٤﴾
﴿انسان را از گل خشکیده‌ای سفال مانند آفرید ١٤﴾
﴿وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ١٥﴾
﴿و جن را از تشعشعی از آتش خلق کرد ١٥﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ١٦﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ١٦﴾
﴿رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ١٧﴾
﴿پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر ١٧﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ١٨﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ١٨﴾
﴿مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ١٩﴾
﴿دو دریا را [به گونه‌ای] روان کرد [که] با هم برخورد کنند ١٩﴾
﴿بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ ٢٠﴾
﴿میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی‌کنند ٢٠﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٢١﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٢١﴾
﴿يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ٢٢﴾
﴿از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید ٢٢﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٢٣﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٢٣﴾
﴿وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ٢٤﴾
﴿و او راست در دریا سفینه‌های بادبان‌دار بلند همچون کوه‌ها ٢٤﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٢٥﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٢٥﴾
﴿كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ٢٦﴾
﴿هر چه بر [زمین] است فانی‌شونده است ٢٦﴾
﴿وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ٢٧﴾
﴿و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی خواهد ماند ٢٧﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٢٨﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٢٨﴾
﴿يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ٢٩﴾
﴿هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست می‌کند هر زمان او در کاری است ٢٩﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٣٠﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٠﴾
﴿سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ ٣١﴾
﴿ای جن و انس زودا که به شما بپردازیم ٣١﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٣٢﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٢﴾
﴿يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ٣٣﴾
﴿ای گروه جنیان و انسیان اگر می‌توانید از کرانه‌های آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولی] جز با [به دست آوردن] تسلطی رخنه نمی‌کنید ٣٣﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٣٤﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٤﴾
﴿يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ٣٥﴾
﴿بر سر شما شراره‌هایی از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسی] یاری نتوانید طلبید ٣٥﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٣٦﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٦﴾
﴿فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ٣٧﴾
﴿پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد ٣٧﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٣٨﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٨﴾
﴿فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ٣٩﴾
﴿در آن روز هیچ انس و جنی از گناهش پرسیده نشود ٣٩﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٤٠﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٠﴾
﴿يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ٤١﴾
﴿تبهکاران از سیمایشان شناخته می‌شوند و از پیشانی و پایشان بگیرند ٤١﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٤٢﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٢﴾
﴿هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ٤٣﴾
﴿این است همان جهنمی که تبهکاران آن را دروغ می‌خواندند ٤٣﴾
﴿يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ٤٤﴾
﴿میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند ٤٤﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٤٥﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٥﴾
﴿وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ٤٦﴾
﴿و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است ٤٦﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٤٧﴾
﴿پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٧﴾
﴿ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ٤٨﴾
﴿که دارای شاخسارانند ٤٨﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٤٩﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٩﴾
﴿فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ٥٠﴾
﴿در آن دو [باغ] دو چشمه روان است ٥٠﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٥١﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥١﴾
﴿فِيهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ٥٢﴾
﴿در آن دو [باغ] از هر میوه‌ای دو گونه است ٥٢﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٥٣﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥٣﴾
﴿مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ٥٤﴾
﴿بر بسترهایی که آستر آنها از ابریشم درشت‌بافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانی] در دسترس است ٥٤﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٥٥﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥٥﴾
﴿فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ٥٦﴾
﴿در آن [باغها دلبرانی] فروهشته‌نگاهند که دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آنها نرسیده است ٥٦﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٥٧﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥٧﴾
﴿كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ٥٨﴾
﴿گویی که آنها یاقوت و مرجانند ٥٨﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٥٩﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥٩﴾
﴿هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ٦٠﴾
﴿مگر پاداش احسان جز احسان است ٦٠﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٦١﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦١﴾
﴿وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ٦٢﴾
﴿و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست ٦٢﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٦٣﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦٣﴾
﴿مُدْهَامَّتَانِ ٦٤﴾
﴿که از [شدت] سبزی سیه‌گون می‌نماید ٦٤﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٦٥﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦٥﴾
﴿فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ٦٦﴾
﴿در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است ٦٦﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٦٧﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦٧﴾
﴿فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ٦٨﴾
﴿در آن دو میوه و خرما و انار است ٦٨﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٦٩﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦٩﴾
﴿فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ٧٠﴾
﴿در آنجا [زنانی] نکوخوی و نکورویند ٧٠﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٧١﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٧١﴾
﴿حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ٧٢﴾
﴿حورانی پرده‌نشین در [دل] خیمه‌ها ٧٢﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٧٣﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٧٣﴾
﴿لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ٧٤﴾
﴿دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آنها نرسیده است ٧٤﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٧٥﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٧٥﴾
﴿مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ٧٦﴾
﴿بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده‌اند ٧٦﴾
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ٧٧﴾
﴿پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٧٧﴾
﴿تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ٧٨﴾
﴿خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت ٧٨﴾
﴿به نام خداوند رحمتگر مهربان. [خدای] رحمان ١ قرآن را یاد داد ٢ انسان را آفرید ٣ به او بیان آموخت ٤ خورشید و ماه بر حسابی [روان]اند ٥ و بوته و درخت چهره‌سایانند ٦ و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت ٧ تا مبادا از اندازه درگذرید ٨ و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید ٩ و زمین را برای مردم نهاد ١٠ در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه‌های غلاف دار ١١ و دانه‌های پوست‌دار و گیاهان خوشبوست ١٢ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ١٣ انسان را از گل خشکیده‌ای سفال مانند آفرید ١٤ و جن را از تشعشعی از آتش خلق کرد ١٥ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ١٦ پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر ١٧ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ١٨ دو دریا را [به گونه‌ای] روان کرد [که] با هم برخورد کنند ١٩ میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی‌کنند ٢٠ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٢١ از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید ٢٢ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٢٣ و او راست در دریا سفینه‌های بادبان‌دار بلند همچون کوه‌ها ٢٤ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٢٥ هر چه بر [زمین] است فانی‌شونده است ٢٦ و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی خواهد ماند ٢٧ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٢٨ هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست می‌کند هر زمان او در کاری است ٢٩ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٠ ای جن و انس زودا که به شما بپردازیم ٣١ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٢ ای گروه جنیان و انسیان اگر می‌توانید از کرانه‌های آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولی] جز با [به دست آوردن] تسلطی رخنه نمی‌کنید ٣٣ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٤ بر سر شما شراره‌هایی از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسی] یاری نتوانید طلبید ٣٥ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٦ پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد ٣٧ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٣٨ در آن روز هیچ انس و جنی از گناهش پرسیده نشود ٣٩ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٠ تبهکاران از سیمایشان شناخته می‌شوند و از پیشانی و پایشان بگیرند ٤١ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٢ این است همان جهنمی که تبهکاران آن را دروغ می‌خواندند ٤٣ میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند ٤٤ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٥ و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است ٤٦ پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٧ که دارای شاخسارانند ٤٨ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٤٩ در آن دو [باغ] دو چشمه روان است ٥٠ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥١ در آن دو [باغ] از هر میوه‌ای دو گونه است ٥٢ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥٣ بر بسترهایی که آستر آنها از ابریشم درشت‌بافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانی] در دسترس است ٥٤ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥٥ در آن [باغها دلبرانی] فروهشته‌نگاهند که دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آنها نرسیده است ٥٦ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥٧ گویی که آنها یاقوت و مرجانند ٥٨ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٥٩ مگر پاداش احسان جز احسان است ٦٠ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦١ و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست ٦٢ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦٣ که از [شدت] سبزی سیه‌گون می‌نماید ٦٤ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦٥ در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است ٦٦ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦٧ در آن دو میوه و خرما و انار است ٦٨ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٦٩ در آنجا [زنانی] نکوخوی و نکورویند ٧٠ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٧١ حورانی پرده‌نشین در [دل] خیمه‌ها ٧٢ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٧٣ دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آنها نرسیده است ٧٤ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٧٥ بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده‌اند ٧٦ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید ٧٧ خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت ٧٨﴾